زهره برقچی *2

پنهان  شده ام

در زیر خط و خال نقاب ها

شعر می گویم

شعر می بافم

شعر می پزم

و می شویم همه شعرهایم را

درون تشتی  با عصاره ی صبر

شعرهایی که جسارتِ فروغ را کم دارند

شعرهای من سیاه اند

شعرهای من

به کدورتِ سیلاب اند

گفتنی های من

پیچیده در هزاران ملافه ی شَرم

واگویه هایی

به سردیِ

یخ پاره های قطب شمال اند

زهره برقچی