زهره برقچی *5

گم کرده ام

کوچه ی بن بست

با خانه باغ انتهایش را

جایی در گرگ و میش خاطرات

گنگ و پیچ در پیچ

کلونی داشت بر دری چوبی

به آسمان رسیده بود

دست های درختان سپیدارش

آیینه ی زلال

آب قناتش

برای دیدن لب خندهایم

تختی چوبی

که چُرت می زد

زیر سایه یِ اقاقی ها

در گرمای رخوت انگیز عصرهای تایستان

کویِ بن بستِ «صنوبرِ» من !

با خانه یِ «باباعلی» در انتهایش

کاش پیدا می شدم باز

در کودکی هایم

در خانه باغِ انتهایِ کویِ بن بست

سینیِ چایِ رویِ تخت چوبی

صدایم می زند ...

زهره برقچی